Jesienią 1944 r. po utworzeniu 1 psp AK głównymi kwaterami partyzantów stały się osiedla położone w rejonie Szczawy i Zalesia. Pierwszy batalion przygotowywał zimowe kwatery na Wyrębiskach Szczawskich i Zalesiańskich. Po drugiej stronie rzeki Kamienicy, pod szczytem Kiczory (1007 m n.p.m.) i Wielkiego Wierchu (1007 m n.p.m.), na osiedlu Polanki zlokalizowano jedno z pól zrzutowych o kryptonimie „Wilga”, pod numerem 311. W celu koordynacji operacji zrzutowych za pośrednictwem drogi radiowej oraz kontaktu z bazą lotniczą w Brindisi, nad Szczawą zakwaterowała grupa odpowiedzialna za łączność, nazywana „Pelikanami”. Jesienią na „Wildze” udało się odebrać dwa zrzuty: 18/19 listopada oraz 22/23 listopada. W tym drugim na Polankach wylądowało sześciu skoczków „cichociemnych”. Kolejne zrzuty miały miejsce w zimie, między Bożym Narodzeniem i Nowym Rokiem. Dokonano ich kolejno 25/26 grudnia, 26/27 grudnia (w tym sześciu skoczków „cichociemnych), 27/28 grudnia oraz cztery zrzuty 28/29 grudnia. Część broni ze zrzutów została zamelinowana w skrytkach oraz w tartaku na os. Bukówka w Szczawie. Mundury przydzielono żołnierzom pułku. Skoczkowie „cichociemni” przeszli aklimatyzację, następnie w styczniu 1945 r., w obliczu rozwiązania AK, przystąpili do tworzenia łączności radiowej między krajem i Polskimi Siłami Zbrojnymi na Zachodzie. Miejsce zostało oznaczone w ramach szlaku Lotnicze Ślady w Karpatach. Ustawiono tablicę zawierającą fotografie, mapę oraz informacje na temat operacji zrzutowych.
Zdjęcie główne: Szczawa – Widok na zrzutowisko AK 'Wilga’. Fot. J. Wolski