Działania dywersyjne prowadzone przez partyzantów różnych organizacji konspiracyjnych w okolicach Limanowej doprowadzały do krwawych represji ze strony okupanta. 20 lutego 1944 r. Niemcy prowadzili dozór wyrębu lasu przez zgromadzonych chłopów. W wyniku uderzenia oddziału „Opór” LSB, Wojciecha Dębskiego „Bicza”, doszło do wymiany ognia. Nie znane są straty niemieckie jednak gestapo podjęło decyzję o spaleniu kilku zagród i tymczasowym aresztowaniu zakładników. Ponadto w odwecie, 23 lutego Niemcy przywieźli 20 więźniów z zakładów karnych z Krakowa i Nowego Sącza. W miejscu gdzie doszło do ostrzału partyzanckiego przeprowadzono egzekucję zakładników. Spośród wszystkich więźniów cudownie ocalał ranny Jan Małek. Po odjeździe Niemców zdołał dotrzeć do najbliższych domów, gdzie udzielono mu pomocy. Zwłoki rozstrzelanych pochowano w polu koło drogi Limanowa – Stara Wieś. Po wojnie ciała przeniesiono na cmentarz parafialny w Limanowej. W miejscu kaźni wybudowano i odsłonięto pomnik w 1962 r. Obelisk zwieńczony jest krzyżem rycerskim. Na tablicy błędnie datowano miejsce zdarzenia na marzec 1943 r.
Zdjęcie główne: Stara Wieś – obelisk 1944 r. Fot. J. Wolski