W czasie organizacji placówek i oddziałów partyzanckich w szeregach AK i BCh, wyznaczono osiedla, w których tworzono zaplecze sanitarne. Służba sanitarna w szeregach Ruchu Ludowego nazywana była Zielonym Krzyżem. Jesienią 1943 r. podjęto decyzję o ulokowaniu leśnego szpitalika u Jana Węglarza na osiedlu Tomery w Wilczycach. Zabudowania położone nieopodal przełęczy między Ogorzałą (808 m n.p.m.), Ostrą (780 m n.p.m.) i Kobylicą (901 m n.p.m.) stanowiły bezpieczne miejsce między Beskidem Wyspowym i Gorcami. Opiekę medyczną sprawował felczer z Przyszowej, Józef Kroczek. Pielęgniarkami były: Genowefa Kroczek „Lotte” z Przyszowej – szef limanowskiego oddziału Zielonego Krzyża, Anna Kudłacz „Przerwa”, żona Jana Węglarza oraz Maria Ogryzek „Marysia” z Jurkowa. Szpitalik pozwalał przechodzić rekonwalescencję chorym i rannym, funkcjonował od jesieni 1943 r. do końca niemieckiej okupacji na Limanowszczyźnie. W szpitalu leczyli się żołnierze BCh oraz partyzanci oddziałów sowieckich. Współcześnie nieopodal lokalizacji szpitalika przebiega odcinek zielonego szlaku PTTK z Mszany Dolnej na Jasień (1063 m n.p.m.).
Zdjęcie główne: Wilczyce. Os. Tomery. Fot. J. Wolski