W pierwszej połowie lat dwudziestych XX wieku, rozwijająca się w kraju organizacja: Związek Chrześcijańskiej Młodzieży Męskiej – „YMCA”, poszukiwała bazy na utworzenie stałego obozowiska. W 1923 r., podjęto decyzję o lokalizacji bazy na południowo-zachodnim zboczu Lubogoszczy (968 m n.p.m.). Wykupiono działkę o powierzchni 15 arów. Pierwszy ośmiotygodniowy obóz został zorganizowany dla ponad stu uczestników młodzieży męskiej z Łodzi, Krakowa i Warszawy. W 1925 r. rozpoczęto budowę drewnianych domków. Następnie przeprowadzono elektryfikację. W 1931 r. wybudowano basen kąpielowy. Wybuch wojny światowej spowodował zmiany, które dotknęły organizatorów miejsca wypoczynku na Lubogoszczy. Działalność „YMCA” zakazano. Bazę zamknięto. Nie są dokładnie znane losy miejsca w latach 1939-1943 r. Wiosną 1944 r. do bazy przybyli partyzanci OP AK ”Mszyca”, ppor. Jana Stachury „Adama”. W czasie akcji „Burza” oraz do końca października, baza turystyczna pełniła rolę partyzanckiego obozu. Z przełomu lata i jesieni zachowały się fotografie partyzantów zajmujących się codziennymi obowiązkami. Ujęto też czas na wypoczynek: grę w siatkówkę. W zapiskach o historii bojowej działalności oddziału „Mszyca” odnotowano zdarzenie z 12 września 1944 r. Partyzanci zaatakowali obóz policji ukraińskiej, która biwakowała na południowo-zachodnim zboczu Lubogoszczy. Partyzanci zdobyli broń i amunicję. 29 października żołnierze „Mszycy” opuścili bazę „YMCA” w celu przeniesienia się na zimowe kwatery zlokalizowane w rejonie Lubonia Wielkiego (1023 m n.p.m.). Po wojnie i odrodzeniu się organizacji „YMCA”, działalność trwała do 1949 r. W czasach stalinizmu władze komunistyczne zlikwidowały organizację. Od 1976 r. do chwili obecnej Baza Szkoleniowo-Wypoczynkowa jest filią Krakowskiego Szkolnego Ośrodka Sportowego.
Lubogoszcz – Baza Szkoleniowo-Wypoczynkowa „Lubogoszcz”, Ośrodek „YMCA”, w czasie II wojny światowej, miejsce kwaterowania Oddziału Partyzanckiego AK „Mszyca”
